Amper daar

(1 November - 7 November)

Dit was 'n snaakse sensasie Vrydag. Die einde van die week, maar die begin van die nuwe maand. Dis duidelik dat almal by die werk 'n bietjie gatvol is. So ook die seun wat saam met my werk en Vrydagmiddag dit byna verloor het oor die foon omdat hy vir 'n kliënt iets probeer verduidelik en sy praat net bo-oor hom, terwyl hy al hoe harder vra dat sy wag, stop en teruggaan. Hy het nie besef dat sy foon op mute is nie. Daar is ook 'n rede waarom 'n mens verlof kry.

Ons was Saterdag saam met vriende (K&L) vir ontbyt by Sonoma Bakkery, 'n koffiewinkel binne 'n industriële bakkery. Na ontbyt het ons/iemand besluit dat ons na 'n groot slaghuis (soos Helga's in Pretoria) waar restaurante hulle vleis koop, sou stap. Dit was 1.5km vêr. (Dis hoeka dieselfde vriende wat vroeër die jaar saam met ons in Brisbane so baie gestap het. Jy sou ons nou nie as mense beskryf wat baie stap as jy ons sien nie.) Daar kom ons toe op nog 'n bakkery af, Grandma's Little Bakery, en stop toe sommer weer vir 'brunch'. By laasgenoemde word alles in die bakkery gemaak, tot die roomys. (Natuurlik kan 'n mens roomys vir 'brunch' eet.) Die pad terug kar toe (weer 1.5km) was bietjie langer, as gevolg van die vleis wat ons saamgedra het. (Iemand het nie hier gedink nie, of sou ek sê niemand.)
Ek was so bietjie verbaas oor die dik sening wat ook in die middel van die stuk vleis geloop het. Dis die grootste sening wat ek nog gesien het. Dit hou seker 'n bees se voor- en agter-kante aanmekaar.

Na'n kort aandjie tuis moes Jeanelle vroeg Sondagoggend lughawe toe gaan vir 'n 3.5 dag besoek aan Auckland en Hamilton in New Zealand.

Die begin van my week het ek myself hoofsaaklik jammer gekry omdat ek (tydelik) 'n enkel ouer was. Ek het nie meer 'n pak klere wat nie weet-bix op het nie en daar was geen tyd vir stilsit nie. Dinsdag ry ek om vir Divvie by die skool af te laai en op 'n tyd besef ek dat almal stadiger ry, behalwe ek natuurlik. Sal nog sien of ek binne die grasie-spoed van die verkeerskamera was. Dit was blykbaar my dag vir bots met die gereg, want ek het later ook 'n parkeerkaartjie vir $101 gekry, al het ek elke 2 ure gaan kyk dat die verkeersbeampte nie met bordkryt 'n tyd op my wiel geskryf het nie. (Dis een van hulle maniere om te sien wie parkeer te lank in die gratis area. Die ander manier is met 'n kamera wat ek, tot nou toe, nog gedink het net 'n mite is.)

Divvie was redelik moeg gespeel in die middae en hulle gee ook nie regtig vir hom 'n middagslapie by die skool nie, met die gevolg dat hy te moeg is in die middag om te eet. Of so het ek gedink, totdat ek een middag vir hom 'n ekstra 30 minute middagslapie gegee het. Laas toe ek iemand so bevoeterd na 'n middagslapie gesien het, was toe ek sy ma een middag na 'n halfuur slapie wakker gemaak het.
Na die middagslapie het hy instede van 18:30, tot 20:45 wakker gebly. Die volgende middag het ek agter gekom dat dit nie moegheid is nie, maar hierdie week se puree wat die probleem was.

Ek het batterye in 'n speelding gesit en gou agter gekom dat Divvie nie veel gepla is met die liggies en musiek nie, maar meer hou van die wielletjie wat draai as hy dit kap. Ek onthou toe 'n 'activity board' wat nou nog in my ma se kas is (net ongelukkig 12000km vêr). 'n Vinnige "Wanted"- advertensie later op die "North Shore Buy Sell and Trade" Facebookblad en ek het een vir $4.
Dis toe juis die eintste speelding wat Divvie so opgewonde het die volgende oggend dat hy sommer dadelik op sy hande en knieë kom en soos 'n wurmpie nader skuif, voordat hy een knie voor die ander sit en begin kruip.

Hier is 'n paar van die 'blooper' videos, soos ek probeer het om 'n kruip op kamera vas te vang.

Dis die begin van die einde. Ek kyk om my rond en raak skielik bewus van al die double addaptors, boeke, ornamentjies en alles wat kniehoogte is. Dit is ewe skielik nie meer 'n een-mens-werk om hom op te pas nie. Ek gaan net gou skoene in die kamer haal en toe ek terug is in die leef vertrek, het Divvie klaar 'n bordspel en twee boeke uit die boekrak gehaal. Gelukkig is Jeanelle nou ook weer terug!

Ek het ook besef dat; as jy iemand se pa/ouer is, is jy ook per implikasie sy rolmodel en sy held en daar is geen tyd vir helde om hulself jammer te kry nie! (Daar is geen rede om nie elke oggend uit die bed te spring nie!)

Baie Liefde en Groete

Johann

Hallowmas

(25-31 Oktober)

In die verlede is vergaderings gedurende die dag gehou en die hulp-oproepe is hanteer deur 'n ander departement of deur die antwoordmasjien, maar deesdae probeer hulle ononderbroke telefoon hulp verseker. As gevolg daarvan is ons tweeweeklikse vergadering om 7:00am op 'n Vrydagoggend. Dit klink redelik, behalwe vir die feit dat ek 04:30 moet opstaan om die 5:25 trein te kry om betyds te wees. Dit foeter 'n mens se hele dag op, om nie eers van Vrydagaand te praat nie.

Ja, dis die maan en 'n ster.

Maar wie is bang? Ons het nog Vrydagaand gou 'n fliek ingewerk, terwyl vriende (D&N) na Divvie gekyk het. Ons het meer gaan fliek oor die geleentheid daar was, eerder as om 'n spesifieke fliek te kyk, maar ons het 'About Time' vreeslik geniet. Ons wou nie die hele arm gryp as die pinkie aangebied word nie, so ons is reguit na die fliek terug om vir Divvie te haal en ons was so skuins na elf in die bed.
Daar was geen tyd vir slaap inhaal nie, want Saterdagoggend het ons 'n vroeë (08:30) ontbyt saam met vriende (C&E) gehad by 'Kitchen by Mike'. Ons het almal maar bietjie gesukkel om wakker te word. Ons het ook 'n uur lank gery om 'n storieboek vir Divvie op te laai vir $4. (Dit het oorspronklik na 'n winskopie gelyk.)

Divvie het Sondagoggend bietjie laat skrik toe hy net voor kerk 'n allergiese uitslag en toe-neus kry, maar na 'n bietjie TLC en slaap het dit vinnig opgeklaar.

Die week was lank. Baie lank. (So lank dat ek tyd gekry het om gou te blog. Al is dit net om te seê dat ons nog leef.) Ek was tot Dinsdag nog ontsteld oor Vrydag se vroeë oggend.  Kliënte het nog sterk deurgeloop en dit was die verkeerde nommer om te bel vir diegene wat oor die weer wou gesels. Antwoorde was direk. Wat is die probleem?...Sekerlik, ek epos vir jou die oplossing.

Teen Woensdag kon ek amper weer glimlag.

Vandag het Divviese se skool 'n halloween/'trick-or-treat fancy dress' by die skool gehad. Ons het die hele week gesoek vir idees. Die winkels het almal die vreeslikste bebloede kostuums gehad en goeters wat jou hare sal laat opstaan. (Daar is iets fout met die sê-ding!?) Net voordat ek moed opgee sien ek toe die oulikste kersfeespakkies. (Is dit dan nie die 'scary'ste ding as iemand by halloween as kersvader opdaag nie?)

Divvie se halloween pakkie.

As gevolg van ons visa wat deur 'n maatskappy geborg is, is ons effens tot ander se genade oorgelaat in Australië. As enige iets sou gebeur en Jeanelle verloor haar werk, het ons 90 dae gehad om terug te keer Suid Afrika toe. Dis nie die idiaal om met daardie swaard oor jou kop te werk nie. Ons het reeds in Julie aansoek gedoen vir ons PR (Permanent Residancy), maar toe Jeanelle Woensdag bel om te hoor hoe vêr dit is, was ons aansoek nog nie eens ge-allokeer aan 'n ondersoekbeampte nie.
Hulle moes blykbaar skielik wakker geskrik het, want vanoggend het hulle die dokumente gestuur. Ons PR is goedgekeur! Dit beteken onderandere: Ons kan werk waar ons wil. Ons is amper 'citizens', ons mag net nie stem of weermag toe gaan nie. (Net nie dit nie.) Ons is wel geregtig tot alle voorregte wat Australianers geniet, insluitend die +-R70000 kleuterskool 'rebate' wat 'n duik behoort te maak in Divvie se ($500)+/-R5000 per week kleuterskool fooi. Woohoooo!

Volgende week gaan Jeanelle na New Zealand tot Woensdag. Ek is nog nie seker watse pret ek en Divvie gaan hê terwyl sy weg is nie.

Hoop julle het 'n heerlike naweek!

Baie Liefde en Groete

Johann

Enkel ouer

Dis verseker met 'n glimlag wat ek hierdie blog begin. Vrydag aand was ons wakker tot middernag om alles gepak en gereed te kry vir Jeanelle se week in San Francisco. Ons het nog 'n laaste voeding op die lughawe ingekry, voordat ons afskeid moes neem en die week begin.

Ons was bedrywig gewees die naweek; oppad terug van die lughawe af is ons (ek en Divvie) by vriende langs vir koffie en aandete(dis nou hier waar ek hoofsaaklik na myself verwys as dit by ete kom). Hy hou daarvan as sy pa nie later as ses uur tuis is om hom te bad en in die bed te sit nie en ek het ampertjies op die verkeerde voet afgeskop. Dankie aan Karel en Lindi vir die heerlike aandete wat ons moes vervroeg, sodat Divvie (wie se volgende voeding in 'n bottel by die huis was) ook betyds kon eet.

Sondag oggend kon ek nie laat wees nie. Die dominee het vroeër die week die program gestuur wat wys dat die ouderlinge reeds aan die begin voorgestel word. As ons oudergewoonte na die aankondigings en eerste lied daar opdaag, sou ek dalk die hele ouderlinge seremonie misgeloop het. Ons was 3 minute vroeg.

Divvie het sommer vroeg al na sy ma verlang en het ontroosbaar begin huil toe hy haar stem oor Facetime hoor.

Die naweek is verder gevul deur 'n braai piekniek na kerk, waarvoor ek met Divvie in die een arm my gasbraaier opslaan en by twee verdiepings se trappe afgedra het, want hy wou nie alleen wees nie. :-)

Vir my was die ergste verby; die tyd tussen voedings in die dag. In die aand slaap hy deur, maar bedags wil hy speel tussen voedings en sy pa raak uit idees uit. Ek hoop nie hy gaan vir die res van sy lewe 'n agterstand hê oor sy pa nie genoeg met hom gespeel en gesels het hierdie week nie.

Maandag oggend was 'n leerkurwe. Ons (ek) moes eers observeer om die tydsberekening reg te kry. Ek het gedink dat ek gou 05:45 sal kan stort voordat Divvie wakker word ('bad idea'). Dit was voed, doek, hom aantrek, tyd op sy maag (terwyl hy AppleTV 'movie trailers' kyk) en ek gou sy bottels vir die dag pak, tyd op sy rug terwyl ek aantrek en skeer en toe vat hy 'n slapie en onthou ek Jeanelle het gesê ek moet na myself ook kyk en ek gryp gou 'n bak pronuto terwyl ek my middagete pak en sy sak gereed kry. Ons het 08:00 begin stap. Dit het soos die groot trek gelyk soos ons die straat op trek. Die stappie wat my gewoonlik 25 minute vat om by die werk te kom, vat toe 30 minute tot halfpad (tot by Divvie se 'skool' wat toevallig op dieselfde pad is.)
Die 'skool' waarheen hy gaan is net van 08:30 tot 16:00 oop en ek het reeds twee weke terug gereël om daagliks 'n ekstra half uur te werk om op te maak vir die korter werksdae, want ek het net van 09:00 tot 15:30 gewerk hierdie week(by my vrygewige werkgewers). Dit was meer van 05:45 tot 18:30.

Toe ek vir Divvie Maandag by die 'skool' gaan haal, het die meisies, wat na hom kyk verduidelik dat hulle sy klere moes ruil, omdat sy doek aan die kant uitgeloop het. Ek het net geglimlag omdat ek dit nie moes skoonmaak nie. Ek het so iets verwag, want dit was die eerste keer sedert Saterdag dat sy maag gewerk het. (Hulle moes verkeerdelik my uitdrukking geinterpreteer, as dié van 'n pa wat nie regtig omgee nie.)

Ek het begin beskuit bak die aand, maar halfpad deur die resep het ek besef dat ek besig was om die hele resep aan te maak en ons mengbak kan net-net die helfte van die resep hanteer. Ek het dit vir 'n oomblik oorweeg om die beskuit in die bad of in die wasmasjien aan te maak.

Teen 22:00 in die aand het ek nie juis gesukkel het om aan die slaap te raak nie. Ek dink ek het elke aand my bewussyn verloor wanneer ek gaan lê het.

Dinsdag oggend was sy bottel reeds warm toe hy wakker word en toe dit by sy slapie kom is hy sommer reguit stootkarretjie toe. Ons was 15 minute vroeg.

Divvie drink een bottel melk in die oggend. Hy moet 3 bottels deur die dag drink en weer een voor hy gaan slaap. (Vyf in totaal as julle telling verloor het.)
Dinsdag het ek vir Divvie 8 doeke, 3 bottels borsmelk en een bottel met formule gepak vir ingeval die borsmelk iets oorkom. Toe ek Dinsdag vir Divvie by die 'skool' kry, sê die meisietjies dat hulle dink hy kry tande agter in sy mond, want hy was onstuimig. Hulle het ook vir hom al sy bottels gegee, al vier!? (Lyk my hulle het hom elke keer as hy huil gevoer om hom stil te kry.) Hy was stokstyf. Die arme kind het byna gekreun as hy asem haal. Sy doek was ook so styf om sy lyf, dat sy bene byna blou was. Hulle moes ook seker 'n spaar doek gehad het, want daar was steeds 8 doeke in sy sak. (Hulle voeter met sy pa se skedule.) Die arme outjie se maag het gewerk, seker om plek te maak vir al die melk. Sy pa was glad nie tevrede nie.

Ons moes jaag om formule te gaan koop en 'n skottel vir beskuit en om vir Divvie gebad te kry voordat ons na die pastorie toe is vir aandete. Die dominee se vrou het vir Divvie opgepas, terwyl ek by die ouderlinge vergadering was. Ek dink dit was net die aandag, speel, gesels en liefde wat hy nodig gehad het.
Die ouderlinge vergadering kan amper 'n blog op sy eie wees. Hulle het nou een van die grootste kritikuste deel gemaak van die groep wat die besluite neem. Nou is dit my verantwoordelikheid om 'n verskil te maak.

Dinsdag aand was ek bietjie later in die bed want ek moes eers bottels steriliseer en gou vir Jeanelle wakker bel.

Woensdagoggend kon ek sap maak en die versapper skoonmaak en nog 15minute vroeg by Divvie se 'skool' wees. Reg om die meisies 'n les in kinderoppassing te gee (Divvie huil net as hy moeg en honger is en moet nie elke keer gevoed word as hy huil nie), loop ek sommer in die baas van die plek vas. Sy was amper ongemaklik vriendelik nadat ek my griewe met haar gedeel het en sy vir my die rekords gewys het van die vorige dag met al sy voedings en doeke daarop. (Sy kry toe ook sommer 'n les.) Hulle was daarna baie versigtig. Hulle het gesien hierdie pa 'check' hulle op. Toe el daardie middag daar aankom toe kry ek 'n verslag van wanneer hy geslaap het, hoe lank, hoeveel doeke, wat was in hulle, wanneer hy gedrink het en hoeveel.

Duidelike instruksies. ("over engineering")

Ek het nadat ek die botter in die meel ingevryf het, besef dat ek nie genoeg olie het vir die hele baksel beskuit nie.

Teen Donderdag oggend was ons al so ge-olie, dat ek vir myself kon eiers gaarmaak met kaas, tamatie en roosterbrood en nog 20 minute vroeg was by die 'skool'. Die meisies het maar lig geloop vir Divvie se pa.

Ons tel die voedings af...

Ek het nie die dae afgetel tot Jeanelle terug gekom het nie, maar die voedings. En teen Donderdag aand was dit nog net een voeding oor (06:00) voordat sy terug is.
Net om af te 'show', het ek sommer gou die beskuit klaargemaak. (Pleks dat ek geblog het.)

Baie liefde en groete,

Johann

Possak

Vrydag (na Donderdag se vakansiedag) was dit doodstil by die werk, omdat meeste mense verlof gehad het en 'n langnaweek gemaak het, was daar min navrae.
Jeanelle het die Suid Afrikaanse Hoëkommisaris gekontak om te hoor of hulle al die week se possak oopgemaak het, maar hulle het nie tyd gehad nie. As 'n vakansiedag op 'n Saterdag val in Australië, dan is die Maandag 'n vakansiedag. Die Suid Afrikaanse Hoëkommisaris kies die beste van beide wêrelde en was Maandag toe, omdat Saterdag 'n vakansiedag in Suid Afrika was!? Teen Dinsdag was die sak nog steeds nie oopgemaak nie. (Geen haas nie.)
Hulle het ons darem verseker dat ons ten minste 'n tydelike paspoort vir Divvie sou hê oor 'n paar weke en dat ons maar ons kaartjies kon koop. Jeanelle en Divvie het sommer saam met my kom middagete eet en ons kaartjies Suid Afrika toe is gekoop!

Dit was verlede Saterdag 'n spesiale saamkoms by die kerk om die tuin reg te ruk. Hier is nie tuindienste nie. (Of miskien is hier, maar terwyl die gemeente bereid is om te help, laat hulle help.) Die dominee het die take gelys en ek het vroeg reeds gewonder wat my besiel het; gras-sny, rante, bedding 1, bedding 2, paatjies, geute... Ek wou nou nie juis iemand van hulle gunsteling taak ontneem nie en het aanvanklik gedink ek sal die muur van herindering se naamplaatjies brasso. Ek het nog vir die ketel gewag om te kook (dit was 8:30 op 'n Saterdag oggend), maar toe ek weer kyk is almal besig. Een man is besig om die gras se rante te sny met 'n skêr, 'n ander is besig om die rante met 'n lem-wieletjie af te ry en nog iemand is besig om die 'weat-eater' aan die gang te kry. (Ek was seker dat die gras se rante aan die einde van die dag gesny sou wees.)

Die een vrou spring sommer in die bedding in en begin blare bymekaar maak met haar hande. (Ooh hê ê!) Ek is nog nie vertroud met al die spinnekoppe en skerpioene wat in Australië se tuine woon nie. Die eerste ding wat ek toe sien (en besef dit sal my uit gevaar hou) was ‘n snoeiskêr. Dit was die eerste keer dat ek in die tuin gewerk het in 2 jaar. Ek het hard gewerk, geen idee gehad wat ek doen nie, maar het dit baie geniet. Ek het later ‘n elektriese laning snoeier ook gekry en vir Jeanelle gesms om vir my handskoene te koop ingeval die snoeiwerk op raak en ek my hande moes vuil kry. So versigtig vir spinnekoppe soos ek is, het ek op een stadium perongeluk ‘n spinnekop nes oopgesny. (Gelukkig kon die engelse mense nie verstaan wat ek in Afrikaans sê nie!) Die kerk se bome is nou almal mooi rond gesny.

Na die tuinwerk het ons saam met die Suid Afrikaanse vriende met die drie seuntjies by die Spur gaan eet (ons werk nogals die Suid Afrikaanse restaurante in so kort voordat ons kom kuier), waarna die dominee en sy gesin aangebied het om bietjie na Divvie te kyk. Ons eerste ‘date night’ sedert sy geboorte! Ons het amper nie geweet wat om met onsself te doen nie. Divvie is gebore die aand voordat ons vir oulaas sou gaan fliek en dít is toe reguit waarheen ons gegaan het. Dit was anders. Hoewel ons verlang het, was ons altwee skielik meer ontspanne en dit het ons net 2 minute gevat om van die kar tot binne in die fliek te kom, met kaartjies en verversings. (Daar is ‘n rede waarom ‘stootkarretjie parkering’ spesiaal gemerk word in Australië. Dit vat gewoonlik ‘n rukkie vir die hele gesin om in of uit ‘n motor te kom. Ons kon na die fliek rustig gaan koffie drink, voordat ons hom oplaai. Divvie was rustig en die dominee het nie te oorgretig gelyk om hom terug te gee nie. En Divvie het heel tevrede gelyk, so ons hoop dat dit die begin van vele ‘date nights’ sal wees.

Sedert Donderdag het Divvie nog nie ‘n vuil doek gehad nie en ons het bekommerd begin raak dat daar iewers, iets sy sisteem gekonstipeer het. Om net bietjie te ‘brag’: Divvie kan nou offisieel deur die nag slaap, 18:30 tot 06:00, sonder om wakker te word vir ‘n voeding. (Sy ouers doen óf iets reg, óf hulle is net baie gelukkig!)
Sondag oggend, toe hy begin woelig raak, gaan maak ek hom gou stil voordat Jeanelle wakker word. Ek ruik toe sommer, toe ek by sy kamer inkom, dat die doekstaking tot ‘n einde gekom het. Ek kon nie help om Jeanelle wakker te lag toe ek sien dat sy doek agterstevoor aan is met die plakkers op sy rug nie. Hy was lekker (by gebrek aan ‘n beter word:) beskuit.
Sondag kon ek voel dat ek in die tuin gewerk het; my arms en bolyf was lekker seer.

Teen Woensdag het die hoë kommisaris uiteindelik die possak oopgemaak en Divvie se geboorte sertifikaat aangestuur. Donderdag het hulle ook die regte Paspoort opgespoor en dadelik vir ons gepos. (Behoort op die laatste Maandag volgende week hier te wees)!

Paspoort Foto :-)

Jeanelle gaan van Saterdag tot Vrydag San Francisco toe, so dis net ek en Divvie hierdie week! (Hou maar vir ons duime vas.)

Baie liefde en Groete

Johann

On-Vriend

Ek het begin om te skryf en na 2 bladsye besef dis al ‘n 1 uur lange preek, sonder om enige sang, aankondigings of gebede in te reken. In kort was die boodskap iets van kommunikasie. Hoe maklik dit is om die foon op te tel, maar hoe ons nie altyd die moeite doen nie. Dis makliker om iemand af te skryf, of nog makliker, te ‘Un-Friend’(Facebook). Dalk is ek net so bietjie suur want Jeanelle kan nie Vrydag saam met my middagete eet nie, want sy het ‘n ‘afspraak’ met ‘n vriendin wat haar net ge-‘un-friend’ het (toemaar dis in Australië en as jy nie Vrydag ‘n middagete afspraak met Jeanelle het nie, is jy veilig).

Jeanelle het met die Suid Afrikaanse Hoëkommisaris gepraat oor ons vakansie-planne en dat ons nie juis vir Divvie wil doop as hy groot is (hy is alreeds groot, maar al loop) nie. Ons wag vir sy ID-nommer om aansoek te kan doen vir ‘n tydelike paspoort, om hom op die Visum by te voeg, sodat ons Suid Afrika toe kan vlieg. Na vele oproepe gee hulle toe vir Jeanelle ‘n kontak nommer in Suid Afrika om self te probeer. Binnelandse Sake wou nie die nommer oor die telefoon gee nie maar stel toe voor dat ons iemand in Suid Afrika met ‘n brief na ‘n tak stuur. Hulle kon ook bevestig dat hy al ‘n regte paspoort het, maar dié word in die geheim na Australië toe gestuur en niemand mag sê wanneer nie. (Hoop dis binnekort.)
Ons stuur toe vir Ma (Ouma) Gerda. (Die oumas en oupas is nou al moeg gewag om vir Divvie te ontmoet.) Terwyl die dametjie vir haar baas gaan vra of sy die ID nommer mag uitgee, leun Ouma Gerda toe sommer oor die toonbank en skryf die nommer af. Die aansoek vir sy tydelike paspoort is nou in!

Verlede naweek was dit koud en nat in Sydney. Na so ‘n bietjie gesukkel om ‘n lekker restaurant te kry wat beskutting teen die elemente het (en diens), het ons saam met vriende ontbyt geëet. Sondag, na kerk, middagete by die pastorie en voor ons ons oë kon uitvee was die naweek verby!
Ons het almal so bietjie verkoue gehad hierdie week. Arme Divvie het maar gesukkel om asem te kry terwyl hy suig, maar hy is nou weer beter. Gepraat van Divvie;  hy begin nou sy arms onder beheer kry en hy het al 3 aande hierdie week deurgeslaap.

Woensdagaand was ons vir die eerste keer na ‘Lucky Tsotsi’, ‘n Suid Afrikaanse Restaurant in Sydney. Ons het soos baie slegte ouers gevoel toe ons 19:30, uit die koue uit, in die raserige restaurant inloop met Divvie in ‘n sy stootkarretjie. Vir ‘n verandering was ons nie die mense wat gesê/gedink het: “Wat maak hierdie mense so laat uit met die babatjie!” nie, ons wás die mense. Hulle spyskaart het onder andere pap en wors, ‘bunny chow’, Durban samoosas en ‘n biltongbord gehad en ons kon groen Cream Soda en Suid Afrikaanse bier geniet. Die dekor het ons effens aan ons eie sitkamer laat dink, met allerande Afrikakkies.

Hier is 'n video wat ons op ons piekniek geneem het (Donderdag was ANZAC dag, 'n Nasionale vakansiedag in Australië en ons kon bietjie rustig wees). Divvie lek alles wat naby kom, toe span ek hom in om te help.

Jeanelle se San Fransisco trip is bespreek en ek het nog 'n week om alles te leer wat nodig is.

Die volgende stop is Facebook om te kyk of ons nog vriende is…www.facebook.com :-)

Sien julle binnekort,

Baie Liefde en Groete

Johann

Voorbereiding

(12-18 April) (Op tyd en alles!)

Oppad werk toe vanoggend het ek gewonder of daar darem iemand is wat nie kan wag om te sien wat in hierdie week se blog is nie. Om eerlik te wees: Ek kon self nie wag nie.

Jeanelle het solank begin uitkyk vir opsies vir Divvie wanneer sy moet terug gaan werk toe. Die een plek wat sy besoek het was soos 'n baba kennel waar kotte gedeel word in donker kamertjies en kinders  wat los kom reguit vir die deur naal. Daar is gelukkig plekke wat sy gesien het waar dit darem lyk of die mense van kinders hou en die kinders dit geniet.

Verlede Vrydag het ek verlof gevat om saam met vriende hulle nuwe Australiaanse Burgerskap te gaan vier. (Dis amper 'n vreemde gedagte om 5 vol dae aanmekaar te moet werk.) Ek vind dat ek nog so bietjie gril vir koek, maar ons het na ‘High Tea’ saam gaan pizza eet om die viering voort te sit. Ons is geseën met Divvie wat weereens (vir die 2de keer) deurgeslaap het tot 6 uur Saterdag-oggend. (Ons het soos nuwe mense gevoel.)

Jeanelle se baas (nuwe baas, want die vorige een is ook op kraamverlof. Daar is seker iets in die water.) het haar gebel om te hoor of sy, wanneer sy terug werk toe gaan, oor haar nuwe studies wil oplees en of sy eerder vir ‘n paar dae, in Mei, San Fransisco toe wil gaan vir die amptelike inligting sessie. Ons was effens stomgeslaan. Sy moes Maandag registreer as sy wou gaan.

Op Sondae kan gesinne (met ten minste een kind) vir slegs $2.50 (+/- R25) per volwassene, vir die hele dag enige publieke vervoer gebruik. (Gewoonlik kos dit +/-$3 per person vir ‘n eenrigting busrit en $10 per person vir ‘n enkelrigting-bootrit). Na die marathon blog sessies van die vorige week (om die 10 weke se nuus in te haal) was dit die ideale manier om bietjie uit die huis te kom. Ongelukkig weet almal met kinders in Sydney dit. Daar was amper meer stootkarretjies as mense op die boot na Manly se strand. Divvie het dit geniet om sy voetjies bietjie in die Tasmansee te druk, maar die bootrit terug was te veel vir hom en hy het dwarsdeur geslaap.

Uitsig van die boot af.

Bootrit vanaf Manly.

Divvie raak nou bewus van sy regterarm en dié beweeg hy tot groot vermaak op en af. Hy maak ook al hoe meer geluidjies. Hier is 'n oulike advertensie wat op die oomblik hier op die televisie is.

Onseker of dit ons(ek) is wat wil bewys ons(ek) dit kan oorleef, die geleentheid om 'n nuwe plek te sien, of die feit dat dit die lewe vir Jeanelle baie makliker maak as sy moet terug gaan werk toe, het ons(ek en Jeanelle) besluit sy gaan San Francisco toe!
Dit het ons met 'n paar struikelblokke gelos vir hierdie week: Wie gaan na Divvie kyk? Wat gaan hy eet? Hoe gaan ons in minder as 22 dae 'n Visum vir Jeanelle kry?
Hoe mis ons maar ons vriende en ouers wat bystand kan bied. (Ek gaan julle seker nog baie meer mis in daardie week.)

Jeanelle gaan vir 4 weeksdae weg wees. Ongelukkig sal ons haar aan 'n melkmasjien moet koppel as ons genoeg melk vir daardie week wil uitmelk terwyl Divvie ook wil hê. Ons moes die outjie stadig aan formule melk bekend stel, net om die borsmelk aan te vul terwyl sy ma weg is. Dit laat my nou skielik toe om ook voedings oor te neem wat nogals gerieflik is. Ons glo steeds aan die belangrikheid van borsmelk en sal hom so gou moontlik weer terug op die bors probeer kry wanneer sy ma terug kom.

Hy kry op die oomblik net een bottle formule per dag. (Toemaar, ek sal nou ophou oor borste praat...) Ons was wel vanoggend bekommerd dat hy dalk verstop het na 24 uur se skoon doeke, maar ons bekommernis was gou verby. Ons was al besig om 'n lys van mense te maak wat dalk na Divvie sou kon kyk, toe Jeanelle 'n pragtige plekkie kry, oppad na my werk toe, wat vir 'n paar dae na kinders omsien. Die mense is baie oulik en die bestuurder het pryse gewen vir haar bydraes tot vroeë kinder ontwikkeling (so Divvie is in goeie hande). Die plek se ure is ongelukkig kort en as ons hom laat oplaai, kos dit $15 vir elke 5minute wat jy laat is. Ek het gereël dat ek vir daai week korter ure werk.
Om op te maak vir die ure, werk ek nou elke dag 30 minute ekstra.

By die werk het ek skielik (na 3 maande) 'n nuutgevonde selfvertroue. Dis moontlik nadat ek agter gekom het dat my kollega, wat al 4 jaar by die plek werk, nie veel meer as ek weet hie. Die geheim: As iemand jou vra hoe om iets te doen en jy nie seker is nie; maak of jy seker is en wys hulle hoe.

Hierdie week was nogals lank. Vir die eerste keer in 'n lang tyd moet ek 5 dae aanmekaar werk.
Vandag was daar min om te doen, die fone was stil en die ure het soos dae gevoel. Middagete het Jeanelle en Divvie saam met my kom middagete eet (deels omdat ek perongeluk al die huis sleutels saam met my gevat het). Dit was die vinnigste etensuur van my lewe!

Intussen het Aldi, 'n kettingwinkel in Australië, ook begin om Suid Afrikaanse produkte teen billike pryse te verkoop. (Nuttelose inligting vir die week.) Dit het sommer 'n glimlag op my gesig gesit toe ek sien dat almal by die betaalpunt 'n arm vol Suid Afrikaanse Produkte (wat All Gold Tamatiesous, Simba Skyfies, Ouma Beskuite en ProNutro insluit) het.

Divvie se id-nommer is amper beskikbaar en dan behoort ons binne weke in SA te wees!

Baie Liefde en Groete

Johann

Alles is 'ok'

(5 - 11 April)

Ons het uiteindelik Vrydag die koek opgeeet! Betyds sodat ons(royal plural) na daylight saving weer kan begin om gesonder te leef. Ek het voorlopig ook enige oefening uitgestel tot na die verandering, om eers seker te maak oor die effek op sonlig in die oggende en middae (so asof ek nie ‘n lig bo die treadmill het nie).

Dit was duidelik hoeveel Jeanelle eintlik doen terwyl sy by die huis is met Divvie. Na een dag wat sy buite aksie was as gevolg van die skouer-nek-vlerkie-spier-ding, kon ek sien dat daar ‘n paar goed is wat ophoop. Jeanelle was nog nie 100% nie, maar sy het Voltaren gehad en kon weer self regkom sodat ek Vrydag weer kom gaan werk. Om net te bewys dat ek nie heeltemal van die idee van werk toe stap afgesien het nie, het ek Vrydagoggend in net 25minute werk toe gestap.

‘n Mylpaal: Hierdie is die 100ste Blog! Ek weet daar is ‘n paar onlangse gapings gewees. Die goeie nuus (vir die wat regtig wil sien hoe dit gegaan het ‘n paar weke terug) is dat die blogs amper ook klaar is en binnekort beskikbaar sal wees. (Dis ‘n teken dat ons nou al hoe beter raak met die ouers-wees-ding.)

Ons was Saterdag rustig by die huis. Dit het gereën, wat ons planne bietjie omvergewerp het. Ons het net 2 eiers in die yskas gehad en die brood was op, so toe maak ons pannekoek. Ons het ook so bietjie familie fotos probeer neem. Ons het die kamera op 'n driepoot ingestel dat daar  'n rits van 10 fotos geneem word na 10 sekondes. Ons kon nooit voorspel wat Divvie se uitdrukking gaan wees nie. Hy is soos hierdie gogga uit "A Bug's Life" (Sodra ons die lig aansit, dan kyk hy net op.)

Hier is een van ‘n rits van 10 fotos waar sy ouers hom al reeds op die ouderdom van 12 weke in die verleentheid stel.

Ons het by vriende gaan kuier tot laat (vir nuwe ouers) Saterdagaand en was eers 01:00 by huis. Ons kon darem die horlosies met ‘n uur terug draai en ‘n ekstra bietjie slaap as gevolg van ‘daylight saving’. 

Sondag, na kerk, het ek aan die kerk se webblad gewerk en dié is so halfpad klaar. Die ou webblad is so gebruikers onvriendelik, dat dit jou tot trane kan dryf.

Dis sommer koud na die ‘daylight saving’ verandering. 
Dinsdagoggend was koud (18ºC) met motreën terwyl ek vir die bus staan en wag (ek kon in in die reën stap, maar ek het ‘n kerkvergadering in die aand gehad waarvoor ek nog moes vars lyk). Terwyl ek besig was om my familie-grootte-sambreel op te slaan, sien ek ‘n ander passasier op die bus klim met ‘n spaan en toe weet ek: ons sal 'ok' wees. 
Die aand, oppad na die kommitee vergadering, hol ek by die trappe op na die straat. By die laaste twee trappe onthou ek van ‘n spinnekop wat die vorige dag gemaak het dat ek ompad loop. Met die klim en koes, haak my voet vas en ploeg(val/slet) ek met my skouer/bors op die sypaadjie neer soos ek probeer om my bril en die agenda van die vloer af te hou. Behalwe vir ‘n paar skraapmerke op my knie en hand is ek 'ok'. Ek kon wel met behulp van bietjie Mecurochrome, so bietjie ekstra versorging by die huis geniet.

Skraap merke aan my hand, na die val. (Die agenda het gelukkig nie 'n skrapie op nie).

Ek het eers 01:30 die volgende oggend (toe Divvie voed) gevoel dat my hele bolyf styf is en van die Voltaren gedrink wat ek verlede week vir Jeanelle gekoop het. 
Donderdag oggend het ek voor werk gou gestryk, gestofsuig, skottelgoed gewas en toilet skoongemaak, voordat die agent later die dag kom inspeksie doen het. Sy het net 'n kaartjie gelos met die woorde: "Thank you", so ek neem aan dit was 'ok'.

Eerskomende Maandag kan ons die SA Hoëkommisaris in Canberra bel om te hoor of het hulle al Divvie se id nommer het. Sodra ons dit het, kan ons vir sy tydelike paspoort aansoek doen en kom kuier. 

Ons kan nie meer wag om te kom kuier nie! 
Baie Liefde en Groete

Johann

Paasfees, koekfees

(29 Maart - 4 April 2013)

Dit was die begin van Paasnaweek. (Dis een van baie min langnaweke in Australië.)
Ons kerk het Donderdagaand reeds nagmaal gehad, ‘n ‘Maude’-diens wat die laaste avondmaal voorstel.

Laaste Avondmaal - Leonardo da Vinci

Ons sou teen Woensdagaand al 3 dienste in 5 dae bygewoon het, so ons het die Donderdagaand diens oorgeslaan. Vrydagoggend het ons die Goeie Vrydagdiens bygewoon. Dit was 'n pragtige diens waarin die dominee ‘n video gespeel het van die kruisiging wat nogals sal maak dat enige iemand heeltemal van die paashaas en die 20 weggesteekte sjokolade paaseiers in die woonstel sal vergeet en so bietjie nadink waaroor paasfees regtig gaan.

'n Geskenk van die Koreaanse Kerk (wat in ons kerk se gebou vergader)
Gekookte eiers met 'n boodskap/prentjie om ge'shrink-wrap'

Divvie raak al hoe grooter onder ons oë. Sy doeke het so bietjie verander en is nou groen van kleur met ‘n reuk wat al hoe meer na bloukaas ruik.

Saterdag het Jeanelle ‘High Tea’ saam met ‘n vriendin gaan drink, terwyl Divvie aan sy pa se genade oorgelaat is. Ek was vanplan om hom te laat slaap terwyl ek bietjie tyd spandeer aan my stokperdjies (web ontwerp en blog, om maar ‘n paar te noem). (Verrasing!) Ons (ek en Divvie) het Jeanelle gaan aflaai voordat ek ‘n paar inkopies wou gaan doen.

Nadat ons by die eerste plek parkering gekry het en uit die karstoeltjie gekom het, was Divvie nie meer so gelukkig nie. (Ons moet tog ‘n afslaankap ry met ons volgende kind. Dit sal die proses om in en uit die karstoeltjie te kom, baie makliker maak.) Terug in die kar is ons na die Suid-Afrikaanse slaghuis 25 minute verder. Dit het ongelukkig met 10 minute met Divvie se voeding oorvleul en hy was glad nie gelukkig daarmee nie. Na ‘n voeding en doekruil in die parkeerteryn van die slaghuis, het ons gou ‘n paar produkte gaan koop wat ons mis uit Suid Afrika (onderandere Royal Bakpoeier, Pro Nutro, Biltong, Windhoek, Lemon Creams…).

Ek het ook geleer dat as mense ‘n man sien met ‘n baba in die arm, dan wil almal jou help met deure oopmaak en pakkies dra, ens. Tuis, in die motorhuis het ek gelukkig eers vir Jeanelle gebel om te hoor of sy amper klaar is, voordat ons die proses begin het om uit te klim, want sy was reg om opgelaai te word. (En so is my oggend verby, sonder enige stokperdjie tyd.)

Hierdie pizza's word deur Domino's verkoop teen $4 vir 4.
Dis 4 verskillende tipes, maar daar is te min bestandele op om hulle te identifiseer.

Toe is daar met erns gebak by ons woonstel. 50+ Wortelkoek ‘cupcakes’ en ‘n oondpan Sjokolade Koek. Sondagoggend na kerk was 'n fees! Ons het saam met griende die koek-en-tee behartig en daar is verseker niemand honger huistoe nie. Dit was so lekker dat hulle ons sommer weer gevra het om koek te bak vir die dominee se inwyding die Woensdagaand.
Dinsdagaand het ons weer tot laat koek gebak. Nadat ek die 1kg wortles deur die voedselverwerker gesit het om dit te rasper, vir die wortelkoek, het ons agtergekom dat ek perongeluk die rasperlem onderstebo gehad het en dat ek sopas 1kg wortles in skyfies gesny het. Ons het gelukkig nog genoeg wortles gehad, maar wat moet 2 mense met ‘n kilogram wortel skywe maak? (Pennie Slaai?) (Die versapper het die hele spul net so deurgegooi, sonder om dit te versap, want die skywe het deur die put-gleuf gepas.)

Koek. (Wortel & Sjokolade)

Ek het myself voorheen belowe om nooit weer na enige vorm van inlywing/intree rede/preek toe te gaan nie, as gevolg van een wat ek 'n paar jare gelede in Pretoria bygewoon het; daar was drie dominees wat almal gedink het hulle moet ‘n preek voorberei (dit was daardie dag ‘n 2.5 ure preek), maar die dominee wou graag hê ons moes daar wees en het my verseker daar sal net een preek wees. Die inlywing was toe eintlik baie lekker met nog ‘n goeie preek deur 'n doktor van die teologie kollege. Dit het 20:00 eers begin en die mense was blykbaar nie so honger na die diens soos op Sondag oggend nie en ons is met 2 halwe oondpan koeke huistoe.

Jeanelle het ‘n spier in haar nek/rug seergemaak gedurende 'n voeding die nag en ek is Donderdag middagete al huis toe om die gesin te gaan versorg. Hulle was in die woonstel vasgekeer, omdat nie een van hulle die stootkarretjie kon opslaan en by die trappe kon af kry om apteek toe te gaan nie. Ek kon gelukkig vir haar Voltaren kry om weer te kan beweeg. Divvie raak nogals 'n gewiggie. Teen 7.2kg is hy nie die ligste dingetjie om vas te hou nie en 'n mens kan maklik jou rug seermaak (dis nou tyd dat hy begin loop). Hy slaap ook nie meer die heeltyd tussen voedings nie; ek het gedink Donderdagmiddag sal 'n vakansie wees. (Toe nie.) Hy hou 'n mens nogals besig!

Ons het Donderdag na elke ete en soms tussen etes(/voedings) ook, koek geniet. Teen Donderdagaand was ons amper uitgeet aan koek. (Amper).

Liefde en Groete

Johann

Bekendes - Eerste keer op die Televisie

(22 - 28 Maart 2013)
Ek het so goed gevoel oor die vorige oggend se stappie, dat ek sommer weer werk toe gestap het. Ek het gereël om die Vrydag 'n bietjie vroeg by die werk te loop, want ons het die naweek bietjie Hunter-vallei toe gegaan. Jeanelle kom genoeg uit die huis uit, maar ek het gedink dit sou almal goed doen om bietjie uit die eentonige roetine en bekende omgewing te kom. Die Hunter Vallei is net so 150km buitekant Sydney, maar met die verkeer en 'n voeding langs die pad, vat dit toe 'n uur en 'n half om net op die snelweg te kom.
Met al die ontwrigting aan sy roetine en met 'n bed wat ons sommer op die kombuiskas vir hom gemaak het, het Divvie van 21:00 tot 06:00 deurgeslaap. Ons het die laaste 3 ure elke 30 minute opgestaan om te kyk of hy nog asemhaal.
Die oggend het ons begin met ontbyt by die hotel. Die koue kontinentale ontbyt was by die verblyf ingesluit. Indien jy 2 worsies wou by hê was dit $3. Vir 2 eiers was dit $9.50!?
Ons het 'n hele paar wynplase besoek en Jeanelle kon (gewoonlik direk na 'n voeding, om dit kans te gee om uit te werk voor die volgende) ook bietjie wyn proe. Ongelukkig vir Divvie was die wynplase baie naby aan mekaar en is hy gereeld in en uit die karstoeltjie gelaai.

Terug by die huis het ons ons inkopies oor die internet bestel om te laat aflewer.
Daar is huidiglik so baie werklikheids programme op Australië se televisie: "The Block"(bou en opknapping), "My Kitchen Rules"(kosmaak), "Mastershef"(kosmaak), "Biggest Loser"(oefening), om maar 'n paar te noem, dat 'n mens nie kan byhou nie.

Die werktoe stap ding gaan goed aan, maar Maandag was bietjie warem en ek as sopnat gesweet toe ek by die werk aankom.

Ons het die week by die dominee se huis gaan eet en 'n interessante ou ontmoet wat nogals iets waar gesê het: Die probleem by die kerk is dat daar te veel Afrikaanse mense is. Hy het gekla omdat die een dominee een Sondag na die groot trek verwys het in die Engelse erediens (heeltemal buite gevoel met die gehoor) en dat hy sommer die rooi nulle kon sien toe hy by die kerk instap en sien daar is 2 dominees en 20 lidmate. Dit het my skielik laat besef dat deur na kerk in groepies te staan en Afrikaans te praat ons besig is om Engelse mense uit te sluit en onwelkom te laat voel en in Australieë kan jy nie bekostig om iemand uit te sluit as jy 'n kerk wil laat groei nie.

Terwyl Jeanelle se moedersgroeppie Donderdag op die gemeenskapsentrum se gras bymekaar gekom het, het 'n televisieverslaggewer vir hulle 'n paar vrae gevra en hulle was die aand op die nuus! Hulle is nou bekendes!

Baie Liefde en Groete

Johann

Seder, koek en inkopies

(15 - 21 Maart 2013)
Daar het 'n nuwe koekwinkel in ons straat oopgemaak. Ek is oor koek soos 'n klein seuntjie oor snot vreet. Ons moes eerste ding die naweek eers daar gaan ontbyt eet. Ons het gou agtergekom dat die winkel net koek verkoop en niks souts (of enigiets wat lyk soos ontbyt) nie. Dit het ons nie gekeer nie, maar het veroorsaak dat ons die middag weer daarlangs moes gaan vir koffietyd.

Ek het die Saterdag middag(voor koffietyd) vir Divvie saamgevat om te gaan inkopies doen. Hy is nog te klein om regop in die trollie te sit, maar ons Woolworths het spesiale trollies vir klein babatjies wat lê. Hy was dood rustig en ons het al te lekker inkopies gedoen, terwyl sy ma 'n bietjie kon rus.

Ek en Divvie in die winkel terwyl sy ma bietjie rus.

Sondag was ons effens laat vir kerk. Ons maak nou 'n gewoonte daarvan om na die afkondigings, saam met die eerste lied, in te stap. Dit het gelyk of die dominee se seun, wat die projektor beheer, 'n laat aand gehad het, want die projeksies was die hele tyd 'n vers agter die gemeente.
Ons is na kerk genooi na 'n geleentheid by ons ou kerk. Dit was 'n Joodse-'seder'/pasga by die dopperkerksaal. Ek het vooraf gewonder oor die toegangsgelde wat skaars gelykstaande aan 'n middagete in Sydney was en ons moes net eetgerei neem. Ek sou later uitvind dis 'n vondsinsameling. Gelukkig het ons vriende wat ons saam genooi het, uitgedraai uit die kuier, want hulle sou ons nooit weer op die kerk se gronde toegelaat het soos ons daar sou gesit en lag het nie;
Die ete het ondermeer pietersielie ingesluit (om bitter groente voor te stel) wat in sout water gedoop is (om trane voor te stel). Op daardie stadium was ek reeds so honger ek kon dit in my eie trane doop.
Dit is gevolg deur creamcrackers met beet (wat 'n suur groente voorstel) op. Ek gee nou nie juis om vir ongesuurde brode nie, maar ek dink creamcrackers is 'n bietjie wyd gevat.

Bon Appetit

Dit kon seker pret gewees het as die pasga op die tradisionele manier behartig is, met 4 glase wyn gedurende die ritueel, maar ons was by die kerk wat nie die gebruik van alkokol op die gronde toelaat nie. :-| Die gelowe is nou nie juis versoenbaar nie; die een gebruik nie alkohol nie en die ander glo nie aan paasfees nie!? (Ai.)

Die week was Divvie bietjie klouerig. (Nog meer as sy pa.) Hy wou elke 2-2.5 ure vir 'n uur lank borsvoed en Jeanelle was net te bly om hom aan my te oorhandig wanneer ek by die huis kom sodat sy iets anders gedoen kon kry.

Hulle is Woensdag 'n bietjie die strate in, vir afleiding. Ek het werk toe gegaan met nuwe skoene.
Na werk het ek vir Jeanelle en Divvie op die stasie gekry en saam 1km huistoe gestap. Dit was genoeg om vir my blase te gee as gevolg van die skoene.
Die volgende oggend wou ek vroeg gaan werk om aan 'n projek te werk voordat my amptelike skof begin. Ek staan vir my bus en wag maar toe ek na 10 minute van my foon af opkyk, sien ek dat daar byna 15 mense saam met my staan en wag. Met so bietjie hulp van my vervoer-'apps' kom ek toe agter dat die volgende bus 45 minute laat is. 'n Trok se petroltenk het losgekom in die hawetonnel en die verkeer in die hele Sydney het tot stilstand gekom. Ek het besef dat die eerste bus wat verbykom verseker oorvol sou wees.

Verkeer in Sydney (hawe-tonnel gesluit so die brug is die enigste opsie om by die stad te kom)

Ek dryg al lankal om werk toe te stap. Dis tog net 2.5km. 'n Vinnige 25 minute stappie. Daar was nie een bus wat van agter af verby my gekom het nie. Ek was bietjie nat gesweet, maar betyds!
Dis vinnig en enige oefening is goeie oefening!

Baie Liefde en Groete

Johann

Lang vergaderings

(8 - 14 Maart 2013)

Ek het Donderdagaand se 02:00 voeding oorgevat. Ek het al 'n vêr ent gekom, want ek kan hom al voed en in die bed kry in 1 uur, sonder om myself so te ontstel dat ek sukkel om weer aan die slaap te raak.
Steeds het ek die volgende dag by die werk 'n bietjie 'amps' getrek. Ek is gewoond om by die huis te voel of die water wat uit die kraan uitkom koud is voordat ek 'n glas vol tap om te drink. Om een of ander rede (blameer maar die gebrek aan slaap) druk ek toe na middagete my hand onder die werk se  "zipp-tap"('n kookwater/yswater kraan) met die verkeerde opsie gekies. Gelukkig kon ek die hand vir 'n ruk onder die "zipp-tap" se yswater ook hou. (Toe is ek darem wakker.)

Die dominee het my mooi gevra om Maandag by die kerk se lede vergadering te wees. Hy het Sondag al gevra of ek sal omgee om die bestuurkommitee se voorsitter te wees (hy ken my duidelik nie). (Ek is tradisioeneel 'n rusbank-lidmaat en het al baie keer vir Jeanelle voorgeseê om op haar hande te sit. Ek was huiwerig om ja te sê, maar die dominee het my persoonlik genader en my verseker het dat daar geen verskuilde agenda is nie.) Die kerk se ledetal het in die afgelope jaar met meer as 50% afgeneem en dit is duidelik dat daar baie is om te doen en te verander en dat daar mense nodig is wat 'n verskil kan maak. Self is ek 'n groot kritikus as dit by die kerk en dominees kom en nou word ek vir my opinie gevra. Ek besef dat die kerk regtig hulp nodig het en dat ek moontlik 'n verskil kan maak. (Indien ek nie kan help om 'n verskil te maak nie, behoort daar gelukkig oor 'n jaar niemand oor te wees om oor die slegte voorsitter te praat nie.)

Maandag sit ek in die vergadering en word ek as lid van die bestuurskommitee genomineer. Geen besware nie... en daar is ek 'n lid. :-] Die dominee sluit die byeenkoms af deur te sê:"Baie geluk aan almal wat lede is. Die eerste vergadering is môre aand. Sien julle dan." (Ek wou mos.)

Dinsdagaand se vergadering het goed verloop met almal wat maar nuut is. Daar is 'n opwindende gevoel onder almal en mense is almal gretig om te help en vol idees.

Ons het uiteindelik vir Jeanelle 'n stoel gekry om in te borsvoed. Ek was oorspronklik daarteen gekant, ons het mos oral stoele, maar ek het nie besef hoe gereeld die outjie gaan drink nie en dis belangrik dat sy ma gemaklik is. Ek soek nou ook een vir voor die televisie.

Die nuwe eetkamer.
(Divvie op sy ma se nuwe voed-stoel.)
Baie gemaklik, min plek vir voetjies om teen te trap en die stoel kan
 uitskop vir lang rustige sessies.

Baie liefde en Groete

Johann

Min Slaap

(1 - 7 Maart 2013)
Interessante aanhaling/beskrywing wat ek hierdie week gehoor het: "He had the appearance of one who has searched for the leak in life's gas-pipe with a lighted candle.” - P.G. Wodehouse

Dis seker die min slaap of die lang week of iets, maar teen Vrydag was my geduld op met mense wat die 'help-lyn' skakel vir dom goed, onvriendelik is (asof dit die sagteware se fout is) en dan nog onduidelik praat. So antwoord ek die foon en die dame sê iets in 'n sterk aksent (sommer net binnesmonds as jy my vra) asof dit die 300ste keer is wat sy bel :"It is Jacintafromhisteticsestetics, mypayadvicesareshowing...." na byna 'n minuut kry ek toe 'n woord in:"Who am I talking to?"
Die naweek het net betyds gekom. Net voor ek iets vir 'n kliënt sê waaroor ek sou spyt wees.

Oorkant my werk woord daar 'n nuwe gebouw gebou.
Gebou op die maklike manier: beton-panele, nie stene nie.

Ons het Saterdag by vriende gaan wors maak. Nie sommer enige wors nie, dié het bestaan uit 100% 'rump'. Dis amper soos om 'n kruisskyf te eet, net makliker(want jy hoev nie te kou nie). Ons het heerlik gekuier en was eers 00:00 in die bed. Dis laat vir nuwe ouers, wat hulle slaap nodig het. Om dit alles te kroon wou ons die volgende oggend kerk toe gaan en dít opsigself vat beplanning. Die aand het so verloop:
00:00-00:30 slaap 30min
00:30-01:20 voed
01:30-05:00 slaap 3,5 ure
05:00-06:00 voed
06:00-06:30 eet ontbyt (strategies)
06:30-07:30 slaap
07:30-08:30 voed
08:30-09:15 stort, maak reg vir kerk, laai almal in die kar
09:25 Betyds by kerk! Baie trots op onsself. (Ek het hierdie skedule eintlik vir myself hier gedokumenteer om met toekomstige beplanning te help. :-))

Divvie was Dinsdag vir sy inentings. Na 'n stroop wat hy moes drink, het hulle dit goed gedink dat die suster en die dokter hom gelyk in altwee bobene inspuit om die trauma te verminder. (Verminder?) Dit was blykbaar ook nie die dunste kortste naalde nie. Sy ma was teen die middag nog getraumatiseer. Hy was stil.
Sommer baie stil en jy kon sien dat hy iets onderlede gehad het.

Te moeg om sy kop op te tel. (Nie hoe "tummy time" moet lyk nie.)

Donderdag het Jeanelle probeer om, na die moedersgroep, by die haarsalon 'n draai te maak. Ek moes na werk daarlangs gaan en so 'n entjie met Divvie gaan stap omdat hy bietjie kriewelrig begin raak het. Stil sit en hare sny is ook net só interessant, maar dit was die eerste keer dat sy ma so bietjie tyd aan haarself spandeer in 'n lang ruk en sy verdien dit!

Liefde en Groete

Johann

B.Ing.

Ek is heeltemal bewus van die onderbreking in blogs en eerder as om julle te vertel hoe dit 'n maand gelede gegaan het, wil ek voorlopig net eers aanmeld en vertel hoe dit nou gaan. (22-28 Februarie)

Dit gaan goed. Donderdag aand het ons bietjie laat gaan slaap. So laat, dat ek nadat ek die volgende oggend geskeer het, my hand uitgesteek het om die handeroom uit die kas te haal en besef het dat ek reeds my hande met naskeermiddel ingevryf het. (Nog nie aan my gesig nie.) My tuisgemaak-en-bevrore middagete het ek uit die vrieskas laat val (seker oor my toe gladde hande) en eers toe die hele mikrogolf (by die werk) vol Groen-Thai-kerrie sous was, het ek die gat in die plastiekbakkie waarin dit was gewaar.
My werk gee my darem 'n bietjie van 'n afleiding van die roetine. Ek het altyd skuldig gevoel omdat ek net 'n 10 minute busrit van die werk af bly, maar hulle het hierdie week aangekondig dat my departement moontlik gaan skuif na 'n voorstad wat 'n uur se treinrit vêr is, oor 'n paar maande. :-| (meer afleiding as wat ek graag wil hê.)


Divvie se geboortesertifikaat is al geprint maar moet nou geproeflees word en dan na ons gepos word.
Ons (veral Jeanelle) se week is in 56, 3 uur intervalle verdeel. Ek dink dis baie eentonig en dis seker net die 9 maande se 'bonding' (en hormone wat ek nie het nie) wat maak dat sy nie van haar kop af raak nie. (En om eerlik te wees spaar Jeanelle my van die meerderheid nagvoedings en laat my toe om 'n volle nagrus te kry.)


Met berigte uit Europa dat daar perd in baie van die bevrore etes gevind is en berigte uit Suid Afrika dat perd die laaste ding is waaroor Suid Afrikaners hoef bekommerd te wees, het ek redelik langtand aan my bevrore Spaghetti Bolognese hierdie week geëet. Die bestandele lys het gelukkig gewys dat daar in elkgeval (on)gelukkig net 6% vleis in is. Sowel as 'n hele lys bestandele wat die illusie skep dat dit voedingswaardig is.

Kyk die bestandele. En dan bekommer ons ons oor perd?

Hier is 'n paar fotos uit ons week: Die arme kind word van tyd tot tyd in sy pa se toesig oorgelaat. Twee goed is duidelik: sy pa het ingenieurs agtergrond en probeer enige kortpad om nog goed gedoen te kry terwyl hy eintlik toesig moet hou.

Hier is pêpa poging nommer 2. Oor poging een kan ons nie praat nie. ('Disclaimer:'/Ontkenning: Moenie hierdie by die huis probeer nie! Geen babas is beseer in die bogenoemde fotos nie. My vrou het my die dood voor die oë gesweer as hy val.) Handig as jy jou hande nodig het... :-)

Pêpa - Probeerslag 2

..en wanneer jy wil hê dat hy moet dink hy word in jou arms vasgehou terwyl jy net gou wil klaar eet voor badtyd/voedtyd...

Simulasie van 'n drukkie

...werk die swaar boek op die bors tegniek.

Altwee die engeltjies, flou na 'n voeding!

Ons het 'n kamera gekry wat beter onder water werk as die iphone en sal binnekort 'n video laai.

Die vryetyd vir blog, ens. is maar min (die pêpa ding werk nog nie so goed nie) so die blog is maar kort.

Ons mis julle vreeslik!
Baie Liefde en Groete

Johann

Mark, Melk en Belasting

(15 - 21 Februarie 2013)
Uitgerus na 'n goeie nagrus het ons Vrydag aand opgemaak vir die treurige Valenteinsdag deur 'n pizza te bestel en Semi-Soet op AppleTV af te gelaai.
Ek het Saterdagoggend gou mark toe gegaan. Die 50 rooi rose wat ek by die blomme afdeling van die groentemark gekry het, het skaars opgemaak vir wat ek gedink het is die grootste winskopie; Ek het 'n $5 boks perskes gekry, 'n $5 boks ryp tamaties en net $2 vir 'n boks vol oor-ryp en gekneusde groen- en rooipepers met 'n paar vrot kolle en 2 blomkole wat so bruin kolle begin kry het (nou nie juis vars nie, maar goedkoop, pepers kos $4/kg by die winkels wat byna net een heel peper is, maar ek kon 4.5kg opgesnyde pepers uitkry, nadat al die slegte dele weggesny was).
Nog so bietjie ongewild het ek en 'n vriend gaan bier drink by Argyle's ('n restaurant wat in 'n ou tronk gebou is), terwyl Jeanelle saam met Sydney se Afrikaanse Vroue vereniging na die SangriLa hotel gegaan het vir sjokolade 'High-tea'.

Daar was nog te min uitgemelkte melk vir my om 'n Saterdagaand voeding oor te neem. Sondag was ons amper in trane toe dit lyk of die borsmelk suur geword het, maar ons het gelukkig gehoor dat die room en melk net skei en dat dit na 'n skud of twee weer 100% is. Sondagaand se voeding was nag; ek het Divvie in die een arm en my ander hand se pinkie in sy mond, want dit is al wat die ongeduldige outjie kalm hou, terwyl ek die bottel moet aanmekaar sit en warm kry sonder om dit in die mikrogolf te sit. Ek het hom later op die snybord gehad met my pinkie in sy mond, terwyl ek met die ander hand verder sukkel. Na die 1.5 uur lange voeding het dit nog 40 minute gevat om hom weer aan die slaap te kry en ek was so ontsteld dat ek self meer as 'n uur gesukkel het om te slaap.
Maandagaand was ek meer voorbereid en dit het net 2 ure gevat. Hy was so honger dat hy die bottel melk en al die ekstra melk in die yskas gedrink het. Dinsdagaand het hy die bottel en die ekstra melk gedrink sommer koud gedrink en toe moes ek sy ma wakker maak vir nog.
Die outjie weeg al 6kg! Woensdag was hy in 'n groei-fase en het hy aanmekaar gedrink. Daar was nie ekstra melk vir my om 'n voeding in die nag oor te vat nie.
Donderdag was dit Jeanelle se eerste 'Moedersgroep' byeenkoms. ('n Groepie ma's wie se kinders almal binne 3 weke van mekaar gebore is, almal van dieselfde area, wat weekliks bymekaar kom.) Daar het Jeanelle onder andere gehoor dat dit nie goed is dat ek elke aand dieselfde voeding oorneem nie en so is ek vir eers van my dienste onthef.

Dis amper hoe my berg kwitansies gelyk het, voordat dit 'gefile' was. 

Ek het intussen, so tussen deur,  ook uiteindelik my belasting vraelys voltooi, sodat die ouditeur sy toorkuns kan doen. Om dit te doen, moes ek 'n sak vol kwitansies op die rekenaar insleutel. Volgende finansiële jaar sal ek dit gouer inhandig. (Dis nou in Australië weer aan die einde van Junie. Oor 4 maande.)

Liefde en Groete

Johann

Slaap-armoede

(8 - 14 Februarie 2013)
Dis was die eerste week nadat ek terug is by die werk en dit het bietjie lank geraak. By die huis het ek 'n vrou, 'n kind en 'n mac waarmee ek eerder sou wou tyd spandeer. Ons (Ek) besef nou stadig dat die gesinnetjie nou 3 mense is.

Ek was nie mark toe nie en moes $8/kg boontjies betaal, teenoor die $4/kg by die mark of $1/kg as jy by die mark se boere afdeling koop (dan moet jy ongelukkig grootmaat bv. minimum 5kg boontjies koop).

Ons het die naweek tyd gekry om bietjie te ontspan en om saam met vriende wat 3 seuntjies het (1, 3 en 5 jaar) te gaan piekniek hou. Ons mag nooit weer kla dat ons moeg is nie!
Dieselfde dag was ons vir ontbyt by Blues Point (by die Sydney Harbour Bridge), winkel toe, huistoe, piekniek toe en weer huistoe en elke keer is Divvie in en uit die karstoeltjie en die stootkarretjie. Teen die einde van die dag was hy nie baie gelukkig nie, maar ons kan sê dat ons nou presies weet hoe die karstoeltjie en die stootkarretjie werk.

Heeltemal oorgretig hardloop ek Maandag 08:30 om betyds te wees vir werk en toe ek gaan sit sê my bestuurder: "Jy is vroeg! Moet jy nie 9:00 tot 17:30 vandag werk nie?" Ek het vergeet van die nuwe skedules en self my naweek met 30 minute verkort. Ai!
Dinsdag het ek eers gesien dat my baas my die vorige middag reeds genooi het na 'n evaluasie, om te sien wat ek alles al geleer het. Ek weet nie of ek goed gedoen het nie, maar ek het nog werk. :-)

Woensdag was Divvie 1 maand oud! Hy en Jeanelle het al die pad na my werk gestap en ek is nie seker wat die aand gebeur het nie, maar toe ons in die bed klim was dit reeds 00:00. 'n Tekort aan slaap is die grootste probleem vir nuwe ouers. Alles is moeiliker om te verwerk met min rus. Ek het nog bietjie meer as Jeanelle gerus, want sy moes haar nagrussie onderbreek om vir Divvie te voed. Die oggend toe sien ek die borspomp (wat nog in sy verpakking is) staan op die kas. Mamma is nou moeg!

Oppad terug van die werk af gaan ek gou by die apteek aan vir medisyne vir Divvie. "Wat is wrong?" vra die apteker, "does he have wind, constipation, cramps or reflux?" En ek glimlag terwyl ek dink: "All of the above!" (Het julle dalk 'n mengsel?). Hy makeer eintlik niks nie, hy slaap salig by die huis, maar ek is net bang iets voorkom dat dit so aanhou. :-) Ek het geglimlag en besef ek soek eintlik net geblikte slaap.

14 Februarie 2013 was die stilste Valenteinsdag ooit (ons het vooraf ooreengekom dat ons niks sou doen nie, geen geskenke, geen kaartjies, geen blomme, niks nie) (ek het 'n klein sjokolade hartjie tydens midagete gekry wat iemand uitgedeel het, terwyl ek geloop het om 'n nuwe buskaartjie te gaan koop. Ek het vir 'n oomblik oorweeg om darem dit saam huistoe te vat, maar ek het die energie self nodig gehad). 21:00 was ons in die bed. (Om te slaap.)

Liefde en Groete
Johann

Moesh en rys

(1 - 7 Februarie 2013)
Skielik is ons baie suinig met naweke. Dis die twee dae waar ons al drie by die huis is. Ek was Saterdag gou Vrugte- en Groentemark toe want Sondag was die dag vir kosmaak vir die week!

'n Storie wat ek iewers gesien het:

Ma sê vir haar seuntjie wat nie sy pampoen wil eet nie: "Wag maar, vannag kom die duiwel jou haal!"
Daardie nag begin dit vreeslik reën.
Die donderweer dreun en weerligstrale klief deur die lug.
Ma raak bekommerd en wil by haar seuntjie gaan sit tot die weer opklaar.
Tot haar verbasing is hy nie in sy kamer nie. Sy kry hom voor ‘n oop yskasdeur besig om pampoen te eet.
Kort-kort prewel hy: "So ‘n flippen lawaai, en dit alles oor ‘n bietjie pampoen!"

Ek moes plek maak in die vrieskas vir die nuwe bevrore etes en daar was onderandere gevrieste pampoen (saam met die twee vars botterskorsie-pampoene wat ek by die mark gekry het). Ek het onder andere pampoen sop, soet pampoen en 'week-in-oënskou' en rys gemaak met die pampoen, sowel as boontjies, spanasietert en Thai groen kerrie(hoender) gemaak. Die week-in-oënskou het 'n hele rits bestandele gehad waaroor ek nie wil uitbrei nie, maar dit was bedoel om amper soos kerrie en rys te wees. Ongelukkig het die pampoen dit so 'n geel kleur gegee (amper identies aan baba-bollie) en ons het daarna verwys as 'moesh en rys'. (Dis nie baie mooi nie, so dit moet gesond wees.)

Heel van die noot af: Ek het ontdek dat AppleTv nou ook Suid Afrikaanse het.

Die verrassing van die week was toe ek Maandag oggend opstaan en heel deur die slaap kombuis toe loop om koffie te maak en toe ek na my foon kyk om te sien wat het in die wêreld gebeur terwyl ons geslaap het. Vir 'n verandering het ek 'n sms en nie net een nie! Divvie het die aand 'n nuwe niggie gekry, Madeleine!

By ons gaan die doek ruil al beter, een doek per ruil in net 4 minute. (As jy 'n gesoute ouer is, kan jy glo 'n nuwe doek aan 'n kleintjie sit terwyl hy verby hardloop, maar ons is nog nie daar nie.) Die winde ding gaan beter, omdat ons seker maak dat Divvie se winde gedurende en na die voedings ekstra goed uitgedryf word! Divvie word vinnig groot en sal binnekort 'n nommer 11 skoen kan dra.

Ons het 'n Mac Book (Apple Laptop) bestel en dié is afgelaai, ongelukkig was daar maar min tyd om daarmee te speel, met verlede jaar se belastingopgawes wat ook in die ry wag vir aandag.

By die werk het daar iemand van 'n maand lange vakansie af terug gekom en die ou het 'n hoër prioriteid op die foonsisteem, wat tot gevolg het dat hy al die inkomende oproepe kry. Teen 10 uur die oggend het ek nog net een kliënt gehelp wat wou weet waar haar 'version' nommer is. :-)

Om bietjie tyd te spaar in ons naweek, het ons besluit om gou na my werk winkels toe te gaan en gebruik te maak van Donderdagaande se laat-aand inkopies (winkels in Australië is Donderdae tot 21:00 oop) om gou 'n sak vir die Mac Book, 'n Swaddle (om Divvie in toe te draai/gespe) en Divvie se paspoort foto's te laat maak. Die paspoort foto's het Jeanelle vroeër die week wou laat neem, maar by die betrokke winkel moes jy 'n wit kombers bring vir agtergrond en syne het toe beertjies op en sy oë wou elkgeval net toeval.
Ek kan nie glo hulle verwag dat 'n 3 weke oue babatjie reguit na die kamera moet kyk sonder om te glimlag, en sonder 'n skaduwee nie!? $15 se Photoshop later het ons ons fotos en almal is gelukkig.

Die 'swaddle'. Hierdie eem is vir 3-12 maande en nog so bietjie groot, daarom die pennetjie(as die 'swaddle' nie styf genoeg is nie, dan werk dit nie)

Ons probeer paspoort fotos neem.

50 fotos en $15 later.

Die geld vir Divvie se Australiese NSW-registrasie is van die rekening af en ons verwag dit eersdaags. Dan kan ons aansoek doen vir sy Suid Afrikaanse geboortesertifikaat en paspoort en dan kan ons kom kuier!

Liefde en Groete
Johann

Week 2 - Australia Day 2013

(25-31 Januarie 2013)
Die nuwe ouers leer baie! Elke doekruil vat 4 minute en 3 doeke(voor jy die nuwe een aan het, dan tjorts hy in hom, die volgende 'nuwe' een gebruik jy as 'n skild/sambreel en die derde een kry jy vas.) Dis salf en poeier en...

Ons het ons bekendstelling aan winde gehad. Ek word Vrydag wakker na 'n lekker nagrus en skrik amper toe ek Jeanelle sien. Sy lyk of sy die hele aand waggehou het. Ek bied toe aan om kante te ruil en aan Divvie se kant te lê, want wat kan tog so erg wees?
Na net 'n uur voel ek of my hele nagrus ongedaan gemaak is, want elke 5 minute gee Divvie 'n kreun. Ek het die res van die dag die tweetjies in afsondering probeer hou, sodat hulle nie mekaar wakker hou nie.

Ek was die hele week nog op kraamverlof :-) en Maandag 28 Januarie was ook 'n vakansiedag (een van die min): Australië-dag. Hier is 'n video boodskap van die Lambassedeur van Australia: Sam Kekovich.

29 Januarie was my eerste dag weer terug by die werk na die 'vakansie' (Watter vakansie?) Ek was nou nie juis uitgerus nie. Met een van die oproepe wat ek ontvang, hoeka met my bestuurder wat inluister op die oproep, vra ek toe vir 'n die kliënt wat haar sagteware se 'virgin' nommer is. Daar was so effense stilte, maar toe gaan ons aan asof niks gebeur het nie. :-)

Woensdag het Divvie en sy ma die strate in gevaar. Sy ouers leer nog hoe om hom in en uit die stootwaentjie en karstoeltjie in te laai. Hy het lekker keel opgesit toe sy ma hom by die winkel uitlaai en al die pad tot in die moederskamer, bloumoord geskreeu, totdat sy ma die deur van die privaatkamertjie toe gemaak het, toe is hy stroopsoet.
Ek het 'n paar week terug vertel van die winskopie van ons karstoeltjie, waar ons 'n $100 geskenkbewys gekry het. Jeanelle het nog gedink sy gaan gou inkopies doen, toe laat hulle weet dat hulle daardie oggend onder administrasie geplaas is en dat geskenkbewyse nie meer geldig is nie. :-|
As jy nie 'n sukses kan maak van 'n winkel waar daar elke dag 'n nuwe kliënt gebore word nie, dan doen jy iets verkeerd!

Baie Liefde en Groete

Johann

Een week in

(18-24 Januarie) Sovêr oorleef ons. Na een week by die huis, was daar nog geen onbeheerware en ontroosbare gehuil nie. Met klein Divvie gaan dit ook goed.
Die yskas en vrieskas was byna leeg. Van die verlepte spanasie en varsprodukte wat ons Saterdag oggend gekoop het en op die kas vergeet het tot die Maandag na sy geboorte, kon ek darem meeste red en ek het gou hope kos gemaak vir die vrieskas (lamstjops, gebraaide hoender, stroganoff, spanasietert...), sodat etes een minder ding is waaroor ons, ons moes bekommer. Dis nou kos vir ons, Divvie eet sommer aan sy ma.

Behalwe babanuus is daar min wat hierdie week gebeur het, so wees gewaarsku...

Die nuwe ouers is op 'n styl leerkurwe, wat seker sal voortduur vir die volgende 18, 21 of (soos deesdae die norrem is) 30 jaar sal duur. Borsvoeding gaan goed en daar is op hierdie stadium min wat ek in die aand tussen 00:00 en 06:00 kan doen. Ek slaap hoofsaaklik deur, met voedings was elke 2-3 ure/24/7. Jeanelle is ingestel om deur enige geraas te kan slaap, maar as Divvie die sagste geluidjie maak, is sy wakker (Ek noem dit die ma-dar). Dit was ook die rede dat ek uitgerus wakker word vanoggend en uitvind dat hy elke 5 minute die vorige aand 'n kreun gegee het, oor 'n wind wat vassit. Dit het die hele dag gevat vir hulle twee om uit te rus. :-)

Met die baba-'gadgets': (Die hospitaal het eintlik vir ons bewys dat babas niks van die gedgets regtig nodig het nie, dis alles vir die ouers. Hulle is tevrede as hulle skoon, warm en vol is. :-) )
Die karstoeltjie werk lekker. Met die hospitaal net 1km van die huis af, het dit langer gevat om hom in en uit die stoeltjie te kry, as die rit self.
Die bad is heeltemal te klein vir 'n 4kg babatjie. So ook die badkamer wasbak. Ek tap nou maar die groot bad vol om hom te bad. (Dalk was dit die min slaap, maar ek het eers net-nou van die wastrog onthou, so ons sal vanaand dié probeer.)
Sy stootwaentjie werk lekker. Ons was vir ons eerste uitstappie tot by die koffiewinkel op die hoek van die straat.
Die beste 'gadget' moet die doekasblik wees. Die ding hou verbasend al die klank binne. Ons vul hom nogals vinnig. Ek het nie besef hoe vinnig ons deur doeke gaan nie. Gelukkig het ons 'n paar pakke geskenk gekry (van mense wat duidelik iets van babas geweet het). Ek raak al hoe beter met die doekomruil. Ek sal wel sê dat van die tonele reguit uit die film 'Slumdog Millionaire' kom (sien video hier onder).

Die week was stil, maar altwee die kerk se dominees het Donderdagmiddag kom kuier. Terwyl die een dominee uit die bybel lees en sy vrou vir Divvie vashou, het hy (Divvie) sy hardste poep nog gegee. Ek en Jeanelle het so hard as moontlik probeer om nie te lag nie en oogkontak met mekaar te vermy, maar ons kan nie een die einde van die dominee se boodskap onthou nie.

Ons mis al ons vriende en familie ekstra baie gedurende hierdie tyd en is hard besig om 'n geboortesertifikaat en paspoort te organiseer sodat ons drie kan kom kuier.

Baie Liefde en Groete,

Johann

Hallo World

(11 - 17 Januarie) Donderdag aand het Jeanelle tot 01:30 gewerk en Vrydag het dit gevoel of daar skuurpapier aan die binnekant van my ooglede was. Ek het oudergewoonte op Vrydag met 'n denim gaan werk as deel van die weeklikse 'casual'-dag, maar dit val my toe (eers by die werk) by dat my bestuurder gesê het dat die direkteur nie daarmee sal saamstem nie. Om by my lessenaar, langs die direkteur se kantoor, te kom moet ek verby almal loop en het ek opgemerk dat almal meer formeel as ek aangetrek is. Ek rol toe my stoel diep onder my lessenaar in en kyk of ek genoeg water het om my tot huistoegaantyd te hou. En daar kom die direkteur uit sy kantoor gestap en hy het ook sy denim aan. Sjoe!
Ek het die week op 'n paar oproepe ingeluister en as gevolg van die min slaap amper op die vrou, na wie se oproepe ek luister, se lessenaar aan die slaap geraak. Bier-uur kon nie gou genoeg kom nie, maar is weereens net deur die bestuur benuttig.
Jeanelle het 21:00 Vrydagaand eers tuis gekom na 'n laaste dag van malligheid by die werk. (Geen genade vir 'n swanger vrou nie.) Ons het nog 'n fliek ingewerk om bietjie engelse uitsprake van sekere name te hoor en was baie laat eers bed toe.
Ek was ook nie baie genadig nie; ons het Saterdag oggend 06:30 opgestaan om gou groentemark toe te gaan voor haar Sydney-babatee - 'n piekniek in een van Noord Sydney se pragtige parke saam met 'n groepie vriendinne. Die goeie nuus was dat dit nie gereën het nie; slegte nuus was dat dit 38ºC buite was. Die vriendinne (en hulle mans) het baie moeite gedoen en heerlike eetgoed gemaak! Ons het die middag saam met vriende gekuier en aan die einde van die dag op die bank neergeval. Ons was besig om Sondag te beplan; ons het beplan om NIKS te doen nie en net bietjie te rus. Toe hoor ek Jeanelle roep uit die badkamer: "Bokkie!..." Dis nooit 'n goeie teken nie. Laas keer toe dit gebeur het, was die swangerskap toets positief. "...ek dink my water het gebreuk." Dit was 22:30.
23:30 is ons by die hospitaal. Baie opwinding! Hulle neem Jeanelle op, koppel 'n monitor en beveel aan dat ons slaap!? lol
'n Slaappil later het ons van 03:00 tot 06:00 ongemaklik geslaap.
Met 'n kort onderbreking om 'n akkedissie te vang het ek nog nooit so baie geblaas en gedruk nie. Ek het halfpad deur myself moes stop uit vrees dat ek dalk self 'n aar (of dalk erger, 'n 'hernia') kan bars. Ek het myself ook goed gedra met die bloed en dinge. Het net bietjie vlou gevoel toe die kraamsuster die drip in Jeanelle se arm sit, maar verder moes ek sterk wees. :-)
Lang storie kort; byna 24 uur na die water gebreek het, het ons 20:38 'n pragtige seuntjie ryker geword.

Knip van die naelstring.

Sondagaand was maar kort en ek het darem 5ure slaap by die huis gekry. Jeanelle moes halfpad deur die aand opstaan vir borsvoeding. Geen genade vir 'n nuwe ma nie.
Ek het Maandag verlof gevat. Almal by die werk het verstaan, maar ek glo nie ek is geregtig om slaaptekort as 'n geldige rede in die toekoms te gebruik vir verlof nie. (Dis glo iets waaraan ouers gewoond moet raak. lol)

Dit is 'n ongelooflike hospitaal. Bedkassies bedek meeste van die pype en mediesetoerusting om die geboorte en herstel-kamers meer van 'n huislike atmosfeer te gee. As jou baba in die voormiddag gebore word, gaan jy na 3 aande huistoe en in die namiddag na 4 aande. Die nuwe ouers is welkom om verskeie klasse by te woon om meer te leer oor bad, borsvoeding ens. gedurende die hospitaalverblyf.

Sy pa (wat meer in die badklas moes opgelet het) het die deurskynende plastiek van die bad misgeskat en perongeluk sy kop elke keer gestamp terwyl hy deur sie water swaai.

Die hospitaal het ook vir Divvie 'n beertjie en mussie gegee en vir sy ma 'n geskenkpak met so bietjie bederf (Kamerjas, Sjampanje en Crabtree & Evelyn badprodukte) . Ek het Dinsdag en Woensdag weer gaan werk en is (teen my logika) op die fone toegelaat. Daar was min wat ek by die hospitaal kon doen, maar ek het seker gemaak dat ek elke oggend vroeg gou inloer. So bietjie vakerig van die minimum slaap, het ek die finale fase van opleiding by my werk regtig geniet. Gelukkig was die hospitaal net 900m opdraand van my werk af en oor middagete het ek, gou gehardloop om te gaan inloer.

High tea by die hospitaal vir Ouers (en familie)

Nie sleg vir hospitaal kos nie, 'n 3-gang maal. Ek het sommer ook bestel.

Dinsdag is ek verras deur 'n geskenk van die mense in my kantoor. 'n Geskenkpak kompleet met doeke, baba afvee-lappies en vopspene wat in die donker gloei. 'n Mens kan glo nooit genoeg doeke hê nie.
Gepraat van doeke; die Suster in die hospitaal het daai eerste oggend na die doek gekyk en gesê: "Dis sy eerste vuil doek, wil jy dit omruil?"
Lol. Nee! Wys my maar hoe.

Die outjie en sy ma het goed aangesterk en ek kon hulle Donderdag huistoe vat. Ek het 'n week of wat verlof gekry, om bietjie te help met die oorgangsfase. Omdat ek nie moes werk Donderdag nie, het ek bietjie laat gekuier by die hospitaal Woensdagaand. Dit het my so bietjie ingehaal toe ons Donderdag tuis kom. Al wat ek wou hê was 'n 2 ure middagslapie, maar klein Divvie het die groot dors gehad en was skielik glad nie meer so slaperig soos in die hospitaal nie.

(Vir baie was hierdie ou nuus, maar ek werk hard daaraan om op datum te kom. Baie onderbrekings op die oomblik. :-))

Baie liefde en groete

Johann

Stilte voor die storm?

Ek het blykbaar nie die hele Donderdag gecover nie, dus die rede vir die effense overlap (3 - 10 Januarie 2013)
Na geen hoofpyn gedurende die vakansie nie en net 2 dae terug by die werk het Jeanelle toe al 2 migrains oorleef (ek dink ek het nou die oorsaak gevind). Terwyl ons op die medies is; sy jeuk nie meer nie, dit was 'n newe-effek van 'n aanvulling. (Nota vir 2013: Aanvullings is gif, of dit nou vir yster of hare is.) Ek moes Donderdag vir 'n 'Wooping-cough' inenting gaan (pynloos) en die dokter sê my hare groei mooi terug. (Ek sal volgende keer 'n foto van Riaan Kruywagen vir my haarkapper kan wys en sê sny. :-))

Net voordat die Australië grense toegemaak het, het Jeanelle so 'n paar dae gevat om 'n boks uit Suid Afrika deur 'Customs' te kry. Die boks (kom al die pad van die huis af, spesiaal vir die 11000km-van-die-huis-af babatee, Saterdag 10:00 GMT+2) (19:00 Sydney tyd.) Om reg te maak daarvoor het ek die vryetyd by die werk as gevolg van die oombliklike tekort aan leiding tot my voordeel gebruik om ondersoek te doen na hoe om die 11000km te verminder. (Kwaliteit = NB!) Ek deel my top4 opsies:
1. FaceTime:
(Voordele: Goeie beeld kwaliteit, Min/geen 'lag', werk oor wifi [en 3G met nuutste sagteware], werk al is program nie oop nie)
(Nadele: Net vir Apple produkte, geen groep-video)
2. Fring:
(Voordele: Goeie Beeld, Gratis groep-video, werk oor wifi en 3G)
(Nadele: Almal het dit nie, moet ingeteken wees om te kan skakel)
3. Skype:
(Voordele: Almal het dit, werk oor wifi en 3G, groep-video vir 'n fooi)
(Nadele: Geen groep-Video oor foon, bedenklike beeld/klank kwaliteit)
4. Viber:
(Voordele: Uitstekende klank kwaliteit oor 3G en Wifi, werk al is program nie oop nie)
(Nadele: Geen video beeld)

Saterdagoggend vroeg (dis naweek, so 9:00 is nog vroeg) is ons oppad...om klaar te maak...om oppad te wees na 'n rekenaar winkel 30 minute se ry anderkant die groentemark vir 'n nuwe moederbord. Dis die enigste plek was ek op google kon kry wat oop is en voorraad het, sodat ek die rekenaar kan regkry, sodat almal gelyk mekaar kan hoor en sien met 'n groep-video. My Indiegogo Projek doen nie goed genoeg nie, so die ou rekenaar moet reg.

'n bietjie uit oefening uit, maar ek kan nog 'n rekenaar reg maak.

Moederbord in die hand (maar effens uit oefening uit met die terme) is ons groentemark toe en huis se kant toe. So 3 blokke van die huis af stop ons gou vir 'n 15:00 middagete, toe ons vir die eerste keer die  'open' rekenaar winkeltjie, oorkant die straat, sien. (...en ek wonder wat ek met die ekstra uur in my Saterdag sou kon doen.)

17:00 Werk die rekenaar nog nie. Ons is besig om toetsoproepe na Kaapstad, Pretoria en Durban/Balitto te maak om te toets wat die beste werk oor wat ons het en dis tyd vir krisisbestuur. Gelukkig kon ek nog 'n iPad by 'n Apple-vriend leen en met die ma's op die iphones en die vriendinne oor die iPad het dit relatief/baie goed gewerk. Die vriendinne het versierings en Suid Afrikaanse verversings in die boks gepak wat ek voor die tyd moes reg kry. En daar hou ons baba-tee 11000km van die huis af!

Duidelike instruksies in die boks wat in lagies gepak was.

 Baie dankie aan almal wat gehelp het, inge'log' het en 'n bydrae gelewer het om dit so 'n spesiale geleentheid te maak.

Babatee oor Facetime, Skype en Fring

Note to self: Om groot pakkies te stuur (en as dit net een boks is); vergelyk altyd die prys van gewone lugpos. 'Freight forwarders soos Pasiwa is baie goed indien jy meer as een boks wil stuur en self ook die roete vlieg, aangesien die eerste boks +/- R2400 kos en die tweede/derde net +/- R300 to R500 ekstra en dit dan net as additional luggage tel. (Vergelyk ook die kostes van ekstra tasse of gewig met die lugredery.) 

Nietemin: Vraggeld $240, kwarentein vir skyfies en sjokolade $49, invoerbelasting vir wyn $48, doeane agent $105, Quantas hanterings fooi $92, familie en vriende wat 'n boks met 17kg geskenke vul en 'n Baba-tee 11000km van die huis af reel: 'PRICELESS!'

Na 'n heerlike babatee. Vreeslik Dankie!

Daardie volgende oggend teen 02:00 was die rekenaar uiteindelik weer reg. :-)
Sondag, na 'n slapie, het ek hoofsaaklik blogge ingehaal, want hier het weer niks gebeur tydens die vakansie nie. :-)

Die groot vraag wat by die babatee opgeduik het is: Wat gaan ons die outjie noem? Wel, dit was minder van 'n geheim en meer 'n geval van sy ouers wat nog deur die lang-kortlys werk. Soveel name soveel betekenisse en hoe beinvloed dit sy toekoms? Op hierdie stadium is die bekendste De Villiers seker...

...Pieter de Villiers (voormalige Springbokrugbyafrigter)...

...en om eerlik te wees is hy nou nie juis die beste rolmodel nie.

By die werk was ons, sedert 'n maand voor my aanstelling, in 'n tydelike kantoor wat hulle gehuur het omdat die konstruksies aan weerskante van ons hoofkantoor soveel geraas het dat die maatskappy nie kliënte oor die foon kon hoor nie. Maandag (7 Januarie) was dit tyd om terug te trek. Toe ek natuurlik my rekenaar na die skuif in die netwerk inprop, toe veroorsaak ek 'n kortsluiting tussen die foon- en rekenaarnetwerk wat toe veroorsaak dat die hele hoofkantoor se fone en internet af is. Iemand het dit gelukkig uitgewerk terwyl ek met middagete was. Toe ek terug kom, na middagete, het my baas gesê hy is nou 6 maande agter met sy werk. Oeps.

Elke oproep wat ons maak na vriende of familie in Suid Afrika, verwag almal dat ons klein Divvie se geboorte wil aankondig, maar sy ma werk nog hard en daar is geen nuus op die baba front nie. :-) Jeanelle brand die kers op altwee punte om alles klaar te kry voordat sy Vrydag haar rekenaar terug gee en op (onbetaalde) kraamverlof gaan. Ons leef al op 6 ure slaap per nag vir die afgelope week.

Liefde en Groete

Johann