Dis verseker met 'n glimlag wat ek hierdie blog begin. Vrydag aand was ons wakker tot middernag om alles gepak en gereed te kry vir Jeanelle se week in San Francisco. Ons het nog 'n laaste voeding op die lughawe ingekry, voordat ons afskeid moes neem en die week begin.
Ons was bedrywig gewees die naweek; oppad terug van die lughawe af is ons (ek en Divvie) by vriende langs vir koffie en aandete(dis nou hier waar ek hoofsaaklik na myself verwys as dit by ete kom). Hy hou daarvan as sy pa nie later as ses uur tuis is om hom te bad en in die bed te sit nie en ek het ampertjies op die verkeerde voet afgeskop. Dankie aan Karel en Lindi vir die heerlike aandete wat ons moes vervroeg, sodat Divvie (wie se volgende voeding in 'n bottel by die huis was) ook betyds kon eet.
Sondag oggend kon ek nie laat wees nie. Die dominee het vroeër die week die program gestuur wat wys dat die ouderlinge reeds aan die begin voorgestel word. As ons oudergewoonte na die aankondigings en eerste lied daar opdaag, sou ek dalk die hele ouderlinge seremonie misgeloop het. Ons was 3 minute vroeg.
Divvie het sommer vroeg al na sy ma verlang en het ontroosbaar begin huil toe hy haar stem oor Facetime hoor.
Die naweek is verder gevul deur 'n braai piekniek na kerk, waarvoor ek met Divvie in die een arm my gasbraaier opslaan en by twee verdiepings se trappe afgedra het, want hy wou nie alleen wees nie. :-)
Vir my was die ergste verby; die tyd tussen voedings in die dag. In die aand slaap hy deur, maar bedags wil hy speel tussen voedings en sy pa raak uit idees uit. Ek hoop nie hy gaan vir die res van sy lewe 'n agterstand hê oor sy pa nie genoeg met hom gespeel en gesels het hierdie week nie.
Maandag oggend was 'n leerkurwe. Ons (ek) moes eers observeer om die tydsberekening reg te kry. Ek het gedink dat ek gou 05:45 sal kan stort voordat Divvie wakker word ('bad idea'). Dit was voed, doek, hom aantrek, tyd op sy maag (terwyl hy AppleTV 'movie trailers' kyk) en ek gou sy bottels vir die dag pak, tyd op sy rug terwyl ek aantrek en skeer en toe vat hy 'n slapie en onthou ek Jeanelle het gesê ek moet na myself ook kyk en ek gryp gou 'n bak pronuto terwyl ek my middagete pak en sy sak gereed kry. Ons het 08:00 begin stap. Dit het soos die groot trek gelyk soos ons die straat op trek. Die stappie wat my gewoonlik 25 minute vat om by die werk te kom, vat toe 30 minute tot halfpad (tot by Divvie se 'skool' wat toevallig op dieselfde pad is.)
Die 'skool' waarheen hy gaan is net van 08:30 tot 16:00 oop en ek het reeds twee weke terug gereël om daagliks 'n ekstra half uur te werk om op te maak vir die korter werksdae, want ek het net van 09:00 tot 15:30 gewerk hierdie week(by my vrygewige werkgewers). Dit was meer van 05:45 tot 18:30.
Toe ek vir Divvie Maandag by die 'skool' gaan haal, het die meisies, wat na hom kyk verduidelik dat hulle sy klere moes ruil, omdat sy doek aan die kant uitgeloop het. Ek het net geglimlag omdat ek dit nie moes skoonmaak nie. Ek het so iets verwag, want dit was die eerste keer sedert Saterdag dat sy maag gewerk het. (Hulle moes verkeerdelik my uitdrukking geinterpreteer, as dié van 'n pa wat nie regtig omgee nie.)
Ek het begin beskuit bak die aand, maar halfpad deur die resep het ek besef dat ek besig was om die hele resep aan te maak en ons mengbak kan net-net die helfte van die resep hanteer. Ek het dit vir 'n oomblik oorweeg om die beskuit in die bad of in die wasmasjien aan te maak.
Teen 22:00 in die aand het ek nie juis gesukkel het om aan die slaap te raak nie. Ek dink ek het elke aand my bewussyn verloor wanneer ek gaan lê het.
Dinsdag oggend was sy bottel reeds warm toe hy wakker word en toe dit by sy slapie kom is hy sommer reguit stootkarretjie toe. Ons was 15 minute vroeg.
Divvie drink een bottel melk in die oggend. Hy moet 3 bottels deur die dag drink en weer een voor hy gaan slaap. (Vyf in totaal as julle telling verloor het.)
Dinsdag het ek vir Divvie 8 doeke, 3 bottels borsmelk en een bottel met formule gepak vir ingeval die borsmelk iets oorkom. Toe ek Dinsdag vir Divvie by die 'skool' kry, sê die meisietjies dat hulle dink hy kry tande agter in sy mond, want hy was onstuimig. Hulle het ook vir hom al sy bottels gegee, al vier!? (Lyk my hulle het hom elke keer as hy huil gevoer om hom stil te kry.) Hy was stokstyf. Die arme kind het byna gekreun as hy asem haal. Sy doek was ook so styf om sy lyf, dat sy bene byna blou was. Hulle moes ook seker 'n spaar doek gehad het, want daar was steeds 8 doeke in sy sak. (Hulle voeter met sy pa se skedule.) Die arme outjie se maag het gewerk, seker om plek te maak vir al die melk. Sy pa was glad nie tevrede nie.
Ons moes jaag om formule te gaan koop en 'n skottel vir beskuit en om vir Divvie gebad te kry voordat ons na die pastorie toe is vir aandete. Die dominee se vrou het vir Divvie opgepas, terwyl ek by die ouderlinge vergadering was. Ek dink dit was net die aandag, speel, gesels en liefde wat hy nodig gehad het.
Die ouderlinge vergadering kan amper 'n blog op sy eie wees. Hulle het nou een van die grootste kritikuste deel gemaak van die groep wat die besluite neem. Nou is dit my verantwoordelikheid om 'n verskil te maak.
 |
| Dinsdag aand was ek bietjie later in die bed want ek moes eers bottels steriliseer en gou vir Jeanelle wakker bel. |
Woensdagoggend kon ek sap maak en die versapper skoonmaak en nog 15minute vroeg by Divvie se 'skool' wees. Reg om die meisies 'n les in kinderoppassing te gee (Divvie huil net as hy moeg en honger is en moet nie elke keer gevoed word as hy huil nie), loop ek sommer in die baas van die plek vas. Sy was amper ongemaklik vriendelik nadat ek my griewe met haar gedeel het en sy vir my die rekords gewys het van die vorige dag met al sy voedings en doeke daarop. (Sy kry toe ook sommer 'n les.) Hulle was daarna baie versigtig. Hulle het gesien hierdie pa 'check' hulle op. Toe el daardie middag daar aankom toe kry ek 'n verslag van wanneer hy geslaap het, hoe lank, hoeveel doeke, wat was in hulle, wanneer hy gedrink het en hoeveel.
 |
| Duidelike instruksies. ("over engineering") |
Ek het nadat ek die botter in die meel ingevryf het, besef dat ek nie genoeg olie het vir die hele baksel beskuit nie.
Teen Donderdag oggend was ons al so ge-olie, dat ek vir myself kon eiers gaarmaak met kaas, tamatie en roosterbrood en nog 20 minute vroeg was by die 'skool'. Die meisies het maar lig geloop vir Divvie se pa.
Ons tel die voedings af...
Ek het nie die dae afgetel tot Jeanelle terug gekom het nie, maar die voedings. En teen Donderdag aand was dit nog net een voeding oor (06:00) voordat sy terug is.
Net om af te 'show', het ek sommer gou die beskuit klaargemaak. (Pleks dat ek geblog het.)
Baie liefde en groete,
Johann
